Dag 3, Bush Lodge

De eerste nacht in de bushtent viel me alles mee. De geluiden wennen snel, de impala's werken rustgevend, de kou is te doen. Wel slaap ik rommelig. Elk geluidje maakt me wakker, maar gegild heb ik niet. Wushi verteld me trots te zijn de volgende ochtend. 

Deze ochtend begint als om zes uur de wekker gaat. Gevolgd door het gebons op mijn tentdeur van Kudu. 'Goodmorning! Time to wake up!'  Dat is het enige waar ik van schrik tijdens deze eerste nacht. Nu moet ik erbij vertellen dat hij heel hard bonst. En schreeuwt. Jammer. Ik sta op, zie dat de zon langzaam opkomt. Het uitzicht is nog mooier. Het oranje licht over het landschap maakt dat ik even vergeet adem te halen. Ik krijg kippenvel. Ik realiseer me weer: Ik ben in Zuid-Afrika. Ik zit midden in de prachtige natuur. Ik voel me gelukkig. Bij het kleine watertje zie ik buffels. Veel buffels. Het is echt. Ik loop weer mijn tent in. Omkleden, tas klaarmaken, schoenen aan. Ontbijt. Nou ja, ontbijt. Het enige wat ik binnenkrijg is een kop koffie en een appel, de rest neem ik mee. 

Om half zeven voelt de zon al warm aan, ik loop snel terug om mijn vest in de tent te laten. Zonnebrandcreme. Hoed op. Zonnebril. Camera. Liter water. Check. Daar gaan we, de ochtendwandeling door de bush. We moeten allemaal in een rij achter elkaar aanlopen. Kudu loopt met Wushi voorop, Joe houdt ons vanachter in de gaten. 

We wandelen ongeveer drie uur. Elke drie meter horen we Nina roepen: Oeh! It's a bird! Jan, Margo en ik kunnen nauwelijks onze lach inhouden. We leren vooral veel over de natuur. De bomen, de planten, rituelen. We poetsen onze tanden met een takje, verdoven onze tongen met bladeren. Drogen onze monden vervolgens uit met een ander blad. We reinigen ons lichaam van kwade geesten. De vrouwen van onze groep krijgen een speciaal stukje van een blad onder de tong voor de vruchtbaarheid. Ik zou willen dat ik alle namen van elke boom en elke plant had onthouden. Ik moet tot mijn spijt bekennen dat ik dat niet heb. Mocht iemand ooit naar zuid-afrika gaan en ook in aanraking komt met deze bomen en planten. Succes met onthouden. Het lukt niet. Het is niet mogelijk. 

We zijn veel sporen van de dieren. Olifanten, giraffen, meer buffels, impala's. De ontlasting verteld ons hoe dichtbij ze zijn. Het voelt spannend. We zien een spoor van een baby olifant. Gezien de grote zal deze bijna een jaar oud zijn. Kudu verteld veel en boeiend. We gaan een spelletje spelen. Impala-keutel-spugen. Jawel, je leest het goed. Impalakeutel spugen. Omdat het herbivoren zijn is het een natuurlijk product en kan het geen kwaad. Joe verteld dat dit zijn favoriete spelletje was tong hij jong was. Ik denk dat het nu nog steeds zijn favoriete spelletje is. We gaan allemaal achter een denkbeeldige lijn staan. Ik weet al dat ik ontzettend zal falen. Ik kan niet eens normaal spugen. Laat staan een keutel. We stoppen allen de keutel in onze mond. Nina trekt er een bijzonder gezicht bij. Met getuite lippen. Jan staat vol trots klaar met zijn keutel. Dominique voelt de competitie. Carolin lijkt het niet echt te interesseren, die keutel. Michaela lacht en ziet de lol er van in. Margo haar hele blik lijkt te zeggen: Spugen nou maar. En ik, ik denk: oh nee, oh nee, laat het alsjeblieft een beetje ver komen. Laat het minstens een meter zijn. Ik probeer de juiste positie van de keutel in mijn mond te vinden. De juiste spuugtechniek. Ik moet mijn tong en lippen gebruiken. Er wordt afgeteld: 3! 2! 1! Ik spuug en....... Welgeteld nog geen meter verder ligt de keutel voor mijn eigen voeten. 

Jan juigt, hij heeft van Dominique gewonnen. Waar zijn keutel ligt? Vijf meter verderop. Waar is die van jou Riaaannaaa? Ga eens bij je keutel staan. 'Daar sta ik'. Ik word vol ongeloof aangekeken. Daarna barsten we allemaal in lachen uit. 

We vinden een slangenhuid met een Golden dog spider erin. De vacht van een husky. Ik vind deze spin nog mooi ook. Ook worden we voorgesteld aan de Baboon spider. Die is gigantisch. Mooi, maar ik bedank als er gevraagd wordt wie deze wilt proberen uit haar hol te halen. Op de achtergrond horen we de bavianen. 

We lopen terug. Inmiddels is het bloedheet. De middag zijn  we vrij. Het zwembad lonkt. Terug bij de lodges snel bikini aan, boek, veel zonnebrandcreme, zonnebril. Samen met Margo en Jan geniet ik van de zon, het koude water en muziek. We praten over wat we nu al gezien hebben, de indrukken, de groep. Hun huwelijk. Nina loopt in haar servival outfit, camouflage kleuren, hoed en vogelboek naar het uitzichtpunt. Geen slecht woord over Nina, het is een bijzonder en ook goed mens, ik probeer alleen een beeld te schetsen. Caro en Dominique trekken zich terug naar de tent. Michaela neemt plaats in de schaduw en leest een boek. Het water van het zwembad is ijskoud. De rest van de middag vullen we met het wisselen van het koude water en de hete zon.

Voor etenstijd snel douchen, lange broek, dichte schoenen, trui. Het wordt koud binnen een half uur. We genieten weer van een traditionele maaltijd. Pap met een bonencurry, Ik vind het nog lekker ook. Daarna is het camera's pakken, dekens mee en naar de open trucks. Een kleinere. Op naar de avondsafari! Ik zit voorin naast Caro en Dominique, achter me Nina en Michaela, daar achter Jan en Margo. Het eerste wat ik Jan hoor zeggen na de eerste hobbel is: F**** Klrouuskksooffn ****! En een bonk. Jan is bijna twee meter. In dit land zijn de mannen niet zo lang. Hij stoot ontzettend hard zijn hoofd. Nina vraagt: Oeh! Did it hurt? Met een hoog stemmetje. Jan zijn blik was goud waard. Ik lach nu weer hardop als ik er aan terug denk. Jan: 'Nee, natuurlijk niet'. In het Nederlands. Met zo'n sarcastische glimlach. Nina: 'Oh, that's good.' Met een gemeende glimlach. Ik kwam niet meer bij. Margo gelukkig ook niet. Michaela keek alsof ze wilde lachen maar het niet helemaal durfde. Later tijdens deze reis zou dat veranderen.

Later meer over deze avondtrip!